Za absolutnie wyjątkowe opisywanie świata językiem fotografii prasowej, za konsekwentną realizację cyklu sportowego, którego ostatnia meksykańska odsłona przyniosła mu ósmą w karierze nagrodę World Press Photo. Za pokazywanie, że zawężony przedmiot zainteresowania fotografa – w tym wypadku sport - może skupić jak w soczewce portret całej społeczności.
Za stworzenie ambitnego magazynu w całości poświęconego literaturze wbrew kryzysowi słowa pisanego i prasy drukowanej. Za propagowanie czytelnictwa i przypominanie ludziom o przyjemnościach płynących z lektury. Za pokazywanie, że w pełnych pośpiechu czasach audio i wideo druk wciąż jest wartościowy, a ambitna literatura i prasa specjalistyczna nie są przeznaczone wyłącznie dla elit.
Za program, którego misją jest pokazywanie tego, co było, przez pryzmat tego, co dzieje się dzisiaj. Za cykliczne przypominanie o zdarzeniach, które wstrząsnęły opinią publiczną równo dziesięć lat wcześniej i ich analizę z zupełnie nowej perspektywy. Za przypominanie, iż historia jest zapisem zwykłej codzienności i pokazywanie, jak upływ czasu zmienia nasze postrzeganie świata.
Za niezłomne propagowanie coraz mniej popularnego gatunku jakim jest reportaż radiowy. Za pielęgnowanie dziennikarstwa najwyższej próby oraz utrzymywanie prezentowanych materiałów na najwyższym poziomie. Za godną podziwu odwagę w ciągłym kultywowaniu inicjatywy sprzecznej z potrzebami współczesnego rynku medialnego, a przy tym, mimo swej niszowości, przedstawiającej szerokie spektrum problemów w niecodziennym ujęciu i szeroko zarysowanym kontekście.
Za pokazanie literackiej strony dziennikarstwa w nieznanej dotąd formie, znacznie poszerzającej klasyczny reportaż o rozmaite gatunki literackie, takie jak esej czy pamiętnik. Za rzetelność w opisywaniu różnic i podobieństw mentalno-kulturowych pomiędzy Polakami i Czechami, i znalezienie własnego, oryginalnego języka w dyskusji o kontrowersjach polskiej religijności. Za odważny krok na drodze rozwoju współczesnego reportażu literackiego.