Za rzetelność, profesjonalizm i najwyższe standardy.

Za odważne śledztwa i opisywanie brutalnej politycznej rzeczywistości bez medialnego lukru. Za ukazywanie polityki od kuchni, a tym samym odsłanianie najciekawszych i najistotniejszych mechanizmów rządzenia państwem.

Za celne i odważne komentarze, zarówno na antenie radia, jak i na portalach społecznościowych, na temat bieżących spraw toczących się w Polsce i za granicą. Za codzienny "Subiektywny przegląd prasy" na RMF24.pl, w którym inteligentnie i z dużym poczuciem humoru przedstawia najważniejsze tematy dnia.

Za wstrząsający reportaż o kobiecie skazanej za zabójstwo 6-letniego pasierba, która po kilku latach od odbycia kary podjęła pracę w szkole i została ekspertem MEN. Za wywołanie burzliwej dyskusji na temat zacierania się wyroku w polskim prawie i skłonienie polityków oraz instytucji państwowych do zajęcia stanowiska w sprawie.

Za doskonały przykład empirycznego dziennikarstwa. Chociaż tematy reportaży nie należą do bardzo poważnych, autor zawsze wyjątkowo dokładnie je dokumentuje i sprawdza wszystko na własnej skórze, nawet jeśli może na tym ucierpieć.

Za połączenie sił fotoreporterki i reportażysty. Za publikację, która zwróciła uwagę na problem skrajnej nietolerancji wobec homoseksualistów w Ugandzie. Za trafny opis społeczeństwa dławionego nieufnością nawet wobec najbliższych oraz zmuszające do namysłu fotografie przedstawiające jego ofiary.

Za śledztwa obywatelskie, których nie powstydziliby się najlepsi dziennikarze. Za konsekwentne patrzenie władzy na ręce, komentowanie i kontrolowanie rzeczywistości prawnej dla dobra społeczeństwa. Za to, że od 16 lat pokazuje jak dbać o swoje prawa w tzw. społeczeństwie informacyjnym.

Za odważną decyzję rezygnacji z pracy w jednym z największych tygodników w Polsce w imię lojalności ze zwolnionym redaktorem naczelnym Pawłem Lisickim. Za udowodnienie, że w polskim dziennikarstwie przywiązanie do własnych ideałów i praca w zgodzie z samym sobą są nadal dla wielu wartościami nadrzędnymi.

Za program ukazujący kulturę nie tylko ze studia telewizyjnego, a przede wszystkim z miejsc najważniejszych dla niej wydarzeń. Za uświadamianie, co obecnie dzieje się w kulturze – zarówno tej wysokiej, jak i popularnej – oraz wskazywanie, jak można w niej uczestniczyć.